Etiquetas

miércoles, 4 de noviembre de 2009

LLENO MIS TIEMPOS MUERTOS


con palabras vivas

vivas, pero vacías,

pues sólo son la forma

el molde

para sentimientos profundos

escondidos

que intento sacarme de dentro.


Palabras bellas

para feos sentimientos

Melodía de un poema

para el ruido que hay en mi cerebro

Armonía de forma

para el caos brutal que albergo.


Por fuera

parezco bueno

por dentro

tengo un corazón negro

que late sólo para sí mismo,

un corazón incompleto.


Le estoy enseñando a amar

A sufrir

aprendió hace tiempo

y le gustó tanto

que quiere seguir sufriendo.


Pero estoy vivo,

e incluso mi corazón tiene remedio.


Tengo esperanza en mi mismo

Ahora que quiero vivir

tengo fe en que el tiempo

será un buen maestro

Viviré otra vez sin miedo.


Me hundo en la tierra y sueño

con un pasado glorioso,

con un futuro perfecto.

Y una vez más renazco.

Voy a intentarlo de nuevo.

2 comentarios:

  1. Jo també. Estavem tan ben acostumats a saber-nos a prop...
    Sort que només ens separen els kilòmetres :)

    ResponderEliminar