con palabras vivas
vivas, pero vacías,
pues sólo son la forma
el molde
para sentimientos profundos
escondidos
que intento sacarme de dentro.
Palabras bellas
para feos sentimientos
Melodía de un poema
para el ruido que hay en mi cerebro
Armonía de forma
para el caos brutal que albergo.
Por fuera
parezco bueno
por dentro
tengo un corazón negro
que late sólo para sí mismo,
un corazón incompleto.
Le estoy enseñando a amar
A sufrir
aprendió hace tiempo
y le gustó tanto
que quiere seguir sufriendo.
Pero estoy vivo,
e incluso mi corazón tiene remedio.
Tengo esperanza en mi mismo
Ahora que quiero vivir
tengo fe en que el tiempo
será un buen maestro
Viviré otra vez sin miedo.
Me hundo en la tierra y sueño
con un pasado glorioso,
con un futuro perfecto.
Y una vez más renazco.
Voy a intentarlo de nuevo.
És preciós
ResponderEliminarEt trobo a faltar :(
Jo també. Estavem tan ben acostumats a saber-nos a prop...
ResponderEliminarSort que només ens separen els kilòmetres :)